Is een Ruggenprik een Bezwaar bij RLS?

Bij lotgenoten heb ik meer dan eens gelezen over slechte ervaringen met een ruggenprik. Zij ondervonden dat de symptomen van RLS (en/of PLMD) na een operatie extra hevig waren. In hun ziekenhuisbed werden ze bijna gek van hun onrustige benen.

Sommigen hadden hiervoor al sporadisch last van rusteloze benen. Na de operatie kwamen ze echter niet meer van de klachten af. Die klachten ontwikkelden zich zelfs tot een progressieve aandoening. In de loop van de tijd kregen ze dus steeds meer last van hun symptomen.

Wat ik bij één van hen ook las, was dat er mogelijkheden zijn om de overlast te verminderen. Er zijn bovendien alternatieven, dus andere manieren om te verdoven. De arts moet dan natuurlijk wel op de hoogte zijn van het feit dat de patiënt in kwestie last heeft van restless legs.

Dit alles lijkt me de moeite van het onderzoeken waard voor iedereen die, om wat voor reden dan ook, geopereerd moet worden. Hoe beter je weet wat de voor- en nadelen zijn, hoe beter je in staat bent een zo goed mogelijke keuze te maken.

Waar moet je rekening mee houden als je een vorm van verdoving zoals een ruggenprik nodig hebt? Ik behandel de volgende vragen:

1. Wat is een ruggenprik en is het een bezwaar om er een te krijgen als je RLS hebt?
2. Zijn er alternatieven?

Ruggenprik

Bij een ruggenprik prikt de arts dichtbij de wervelkolom. Een ruggenprik wordt ook wel regionale anesthesie genoemd. Er zijn twee soorten ruggenprikken: een spinale en een epidurale ruggenprik. De spinale ruggenprik is bedoeld voor verdoving tijdens de operatie. Na deze prik voel je een paar uur niets meer in het onderste gedeelte van het lichaam. De epidurale ruggenprik wordt meestal gebruikt als pijnbestrijding na de operatie. Deze prik zorgt voor pijnstilling in het gebied tussen borst en benen. Je kunt je benen nog bewegen.

Bij een zwangerschap waarbij de bevalling plaatsvindt in het ziekenhuis, is de ruggenprik vaak ook een optie. Het gaat in dat geval om de epidurale ruggenprik. De bedoeling van de prik is om het pijnniveau terug te brengen tot een aanvaardbaar niveau. Het is van belang dat de verdoving uitgewerkt is op het moment dat de vrouw gaat persen.

Ruggenprik en rusteloze benen

Zoals hierboven al benoemd heb ik bij lotgenoten een flink aantal keren gelezen dat zij slechte ervaringen hadden opgedaan met een ruggenprik. Dit was het geval bij mensen die een operatie hadden gehad en ook bij vrouwen die een ruggenprik hadden gekregen voorafgaand aan de bevalling. Allemaal kregen ze na de ingreep (extra) heftige symptomen van RLS.

In de aanloop naar een operatie zou de vraag naar rusteloze benen standaard een gespreksonderwerp moeten zijn tussen arts en patiënt. De arts zou ernaar moeten vragen. De patiënt zou in ieder geval de ruimte moeten krijgen er iets over te zeggen. Als patiënt is het hoe dan ook zinnig om je wat dit betreft goed voor te bereiden op het voorgesprek met de arts.

Vermoedelijk speelt het lange liggen een rol in het extra opspelen van de onrustige benen. Pijn en slaaptekort zijn ook factoren. Bij sommige patiënten is voor de operatie al sprake van RLS. Bij andere ontstaan de klachten door het langdurige immobiel zijn na de operatie.

Behalve de ruggenprik zijn er ook andere medicijnen die tijdens een operatie vaak gebruikt worden. Een aantal hiervan kan ongunstig zijn voor iemand met rusteloze benen. Zo zijn er medicijnen die de werking van dopamine tegenwerken. Sommige medicatie zorgt ervoor dat opiaten minder effect hebben. Bepaalde antidepressiva kunnen ook extra klachten geven.

Alternatieven

Bij de keuze van de vorm van verdoving tijdens een operatie moet met een aantal zaken rekening worden gehouden. Allereerst hangt het af van het soort operatie. De algehele gezondheid van de patiënt speelt verder mee, evenals je persoonlijke voorkeur.

Alternatieven voor een ruggenprik zijn:

• Narcose
• Lokale anesthesie

Grote, langdurige operaties gebeuren meestal onder narcose. Dit houdt in dat je tijdens de operatie buiten bewustzijn bent. Bij narcose krijg je een slaapmiddel, pijnstillers en een spierverslapper toegediend. Meest voorkomende bijwerkingen zijn misselijkheid, braken en keelpijn.

Een bijwerking van narcose kan ook zijn dat klachten van bestaande aandoeningen erger worden. Dit is doorgaans tijdelijk. Na een paar dagen is de anesthesie uit het lichaam verdwenen en zouden die klachten ook weer moeten verminderen. Bij lokale anesthesie kan dezelfde soort bijwerkingen optreden. Als je RLS als een bestaande aandoening ziet, is het maar zeer de vraag of narcose (of een ander andere vorm van verdoving) een betere optie is dan een ruggenprik.

Conclusie

Het lijkt erop dat er niet echt een soort verdoving is waarbij je gegarandeerd geen extra last van rusteloze benen krijgt. Er zijn, denk ik, wel een aantal dingen die je kunt doen om de kans daarop wat minder groot te maken.

Ik zet ze hier voor je op een rijtje:

1. Bespreek met je behandelend arts of chirurg voor de operatie of – bij een zwangerschap – voor de bevalling dat je last hebt van rusteloze benen.
2. Bereid je goed voor op dat gesprek. Als je medicijnen tegen RLS gebruikt, schrijf de naam daarvan op een blaadje en neem dat mee.
3. Overleg met de arts of het mogelijk is om bepaalde medicatie die tijdens de operatie gebruikt wordt te vervangen door andere als deze ongunstig kunnen zijn voor je RLS.
4. Pas eventueel het moment van innemen van de medicijnen die je tegen rusteloze benen gebruikt aan, zodat die zo gunstig mogelijk werken tijdens en na de ingreep. Doe dit in overleg met je behandelend arts.