Bij het rusteloze benen syndroom is waarschijnlijk sprake van een verstoring in de aanmaak van de stof dopamine. Hierdoor ontstaat een tekort. Dopamine is een neurotransmitter. Om meer inzicht te krijgen in de werking van deze stof ben ik wat dieper in de materie gedoken.
In dit blog ga ik in op de volgende vragen:
- Wat zijn neurotransmitters?
- Welke medicatie is er beschikbaar bij een tekort aan dopamine?
- Wat zijn de mogelijke bijwerkingen?
Zelf heb ik geen ervaring met het gebruik van medicatie voor rusteloze benen. Wel heb ik al heel wat verhalen van lotgenoten hierover gelezen. Voorlopig ben ik mede daardoor tot de conclusie gekomen dat ik medicijngebruik zo lang mogelijk wil uitstellen.
Neurotransmitters in het kort
Neurotransmitters zijn stoffen die signalen doorgeven in de hersenen tussen zenuwcellen of tussen spiercellen. Bekende neurotransmitters zijn serotonine, adrenaline en dopamine. Deze hebben vooral invloed op je gemoedstoestand.
Ik geef hiervan een korte beschrijving:
- Serotonine heeft te maken met zelfvertrouwen – of een gebrek daaraan als deze neurotransmitter te weinig wordt aangemaakt.
- Adrenaline geeft instant energie af als er gevaar dreigt en het nodig is om meteen in actie te komen.
- Dopamine is als een soort beloningssysteem waarbij stoffen vrijkomen tijdens activiteiten die plezier en vreugde geven.
Een te laag dopamineniveau bemoeilijkt bovendien de aansturing van spieren. Dit kan bijvoorbeeld leiden tot spierstijfheid, traag bewegen en sterk beven, zoals bij de ziekte van Parkinson. Hoewel de exacte oorzaak onbekend is, denken artsen dat een dopaminetekort ook kan leiden tot het rusteloze benen syndroom.
Dopamine agonisten
Tot op heden is er helaas geen middel gevonden dat zorgt voor de genezing van het rusteloze benen syndroom. Er is echter wel medicatie die de symptomen ervan kan verzachten. Sommige medicijnen richten zich specifiek op dopamine.
In het verleden werd aanvankelijk vooral Levodopa (of Carbidopa) voorgeschreven. Dit middel bevat een chemische stof die het lichaam gebruikt om dopamine aan te maken. Bij gebruik door patiënten met onrustige benen bleek het in de praktijk echter veel onaangename bijwerkingen te hebben.
Tegenwoordig kiezen artsen daarom liever voor zogenaamde dopamine agonisten. Deze medicijnen bootsen de werking van dopamine na. Het brein wordt er zogezegd door voor de gek gehouden en ‘denkt’ dat er voldoende dopamine wordt aangemaakt.
Normaal gesproken worden dopamine agonisten voorgeschreven bij de ziekte van Parkinson. Mensen die te maken hebben met restless legs krijgen een lichtere dosis, en dan nog alleen als zij ernstige klachten hebben.
Varianten van dopamine agonisten zijn:
- Pramipexol
- Ropinirol
- Rotigotine
Pramipexol en Ropinirol worden aangeboden in de vorm van pillen. Deze kunnen het beste ingenomen worden ongeveer twee uur voordat de klachten van onrustige benen beginnen. Rotigotine is er in de vorm van een pleister die op de huid moet worden geplakt. Voor alle drie van deze dopamine agonisten geldt dat de dosering geleidelijk wordt opgebouwd.
Bijwerkingen
Dopamine agonisten hebben soms bijwerkingen, maar deze zijn doorgaans mild van aard. Een paar van de meest voorkomende bijwerkingen zijn:
- Misselijkheid
- Duizeligheid
- Vermoeidheid
- Hoofdpijn
Bij de pleister heeft meer dan de helft van de mensen last van een huidreactie. De bijwerkingen gaan meestal over na 10 tot 14 dagen. Als je te abrupt stopt met de medicatie, moet je rekening houden met ontwenningsverschijnselen.
Wat helaas vaak voorkomt bij het gebruik van dopamine agonisten is augmentatie. Dit houdt in dat er na verloop van tijd sprake is van een verergering van symptomen, zelfs na verhoging van de dosis. Tussen de 50 tot 70% van de patiënten krijgt binnen 10 jaar hiermee te maken. De symptomen worden vaak erger dan voor het gebruik van medicatie. Voor sommigen werken de medicijnen minder lang dan voorheen. De klachten beginnen soms al eerder op de dag of er is sprake van verspreiding naar armen of romp.
De oorzaak van augmentatie is onbekend. Wel wordt een verband vermoed met een tekort aan ijzer. Er zijn bovendien studies die opperen dat mensen met restless legs syndrome meer ijzer nodig hebben dan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid.
Heb jij ervaring met augmentatie?
Wat zijn reset oefeningen?
Mijn naam is Angelique K ben 63 jaar en heb al 30 jaar RLS
Mijn heeft het ook evenals mijn moeder en tante
Ik slik 5x daags Ropinirol en stap bij augmentatie over op Pramipexol.
Sind 5 jaar doe ik 4x per dag heel fanatiek de RESET OEFENINGEN. Deze helpen echt!
Waardoor ik minder medicijnen hoef te slikken
15 jaar geleden was mijn neuroloog nog onbekend met augmentatie. Op advies van een lotgenoot ben ik toen begonnen met oxycodon en heb dit conform het advies op het farmacomtherapeutisch compas opgehoogd. De arts was het er mee eens.
Bij de eerste augmentatie heb ik een oproep gedaan op een forum van de stichting restless legs. Een lotgenoot gaf het advies om oxycodon te proberen. Mijn neuroloog gaf mij het recept. Conform het farmacotherapeutisch compas heb ik de dosering opgehoogd tot 60 mg per dag. Op advies van de neuroloog heb ik het daarna weer afgebouwd en ben ik weer begonnen met pramipexol.
Heel verslavend oxicodon.zou ik niet aan beginnen.p
Wie heeft trucs om de pijn door te komen bij mij geeft douchen even verlichting,zijn er meer trucks
Ja mij ook,en natte koude washandjes
Bij mij is het niet erfelijk. Ik heb het al vanaf mijn 30ste jaar. Ik gebruik al 25 jaar ropinerol en dat gaat redelijk. Ik heb nog nooit augmentatie gehad.
Hoeveel MG per pil en hoeveel pillen gebruik je per dag en ook welke tijden? . Zelf gebruik ik 2 pillen van 1 mg . Gr jan
Ik heb 2x augmentatie gehad, telkens na 8 jaar. De eerste keer was een ware hel, omdat nog onvoldoende bekend was hoe men hiermee moet omgaan. De oplossing was stoppen met pramipexol, oxycodon opbouwen totdat de klachten verdwijnen (60 mg per dag) en na 3 maanden weer beginnen met pramipexol en oxycodon afbouwen
Dag Nora,
Heb je dit in samenwerking met een arts gedaan, of ben je er zelf achter gekomen dat deze manier je helpt?
Thnx alvast!