
RLS is een heftige aandoening. Je zou er depressief van worden. Bij mij zijn de rusteloze benen sinds 2016 geleidelijk aan steeds erger geworden. Er gaat geen nacht voorbij dat ik geen last heb. Depressief ben ik er gelukkig niet van.
Ik begrijp echter wel heel goed hoe moeilijk het is om je elke dag weer door een soort taaie vermoeidheid te moeten worstelen. En dan heb ik het nog niet eens over de nachten waarin je gek wordt van je benen. Hoewel sommige lotgenoten bij gelegenheid vrij openlijk vertellen over hun depressiviteit merk ik ook dat het voor de meesten een lastig onderwerp is.
Rusteloze benen is op zichzelf al iets vaags voor veel mensen. Als hier nog psychische klachten bijkomen, is het nog ingewikkelder om je omgeving hierover te vertellen. Laat staan om er begrip voor te krijgen.
Wat is depressief
Depressief zijn is niet per se hetzelfde als een depressie. Een depressie duurt langer dan een paar dagen. Bij depressief zijn gaat het meer over een korter durend donker gevoel. Iets wat je zo nu en dan overvalt of bekruipt.
Een depressief gevoel kan uiteindelijk uitgroeien tot een depressie. Als je depressief bent, gaat alles wat je doet moeizamer. Het is belangrijk dit gevoel serieus te nemen en extra goed voor jezelf te zorgen.
Activiteiten als yoga of ontspanningsoefeningen kunnen helpen. Lichaamsbeweging ook. Als een depressief gevoel uitgroeit tot een chronische depressie is het soms zinnig om antidepressiva te nemen. Ontspannende activiteiten blijven hoe dan ook belangrijk.

Anti depressief
Sommige anti-depressiva zijn helaas ongunstig voor rusteloze benen. Ze kunnen zelfs rusteloze benen veroorzaken. Als je te met beide maken hebt is het soms lastig te onderscheiden wat er eerst was: de depressie of de rusteloze benen.
Antidepressiva die ongunstig zijn voor RLS vallen onder de zogenaamde SSRI’s. In goed Nederlands staat die afkorting voor selectieve serotonine heropname remmer. Zo’n medicijn reguleert je serotonine huishouding.
Niet iedereen die een SSRI slikt, krijgt overigens automatisch ook last van onrustige benen. De kans is alleen wel groter. Ik ken iemand die al jaren seroxat slikt. Die heeft (gelukkig) geen RLS. Er bestaan andersoortige antidepressiva die rusteloze benen niet als bijwerking hebben. Overleg met je huisarts.

Structuur helpt
Persoonlijk heb ik niet de medische route gekozen om mijn onrustige benen te lijf te gaan. Ik kies er sowieso meestal voor om eerst te proberen ergens mee te leren omgaan als er iets gebeurt wat ik niet redelijkerwijs kan veranderen. Van huis uit heb ik een sterk optimisme meegekregen. Dit maakt een groot verschil voor hoe ik kijk naar dingen die me overkomen.
Ook heb ik een talent heb voor het aanbrengen van structuur. Hoe ik me ook voel. Mijn structuur is er altijd om mijn dag vorm te geven als ik het verder even niet zo goed weet. Ik doe waarvan ik weet en voel dat het goed voor me is. Ik leef regelmatig, eet gezond, beweeg elke dag en zorg voor voldoende ontspanning.
Slecht slapen
Al eerder schreef ik dat slecht slapen een ramp is. En dat is denk ik niet overdreven. Je hele leven wordt beïnvloed door de kwaliteit van je slaap. Met een slaapstoornis als rusteloze benen zal je nooit zo kunnen functioneren als iemand die hier geen last van heeft.
Ik ben ervan overtuigd dat je wel veel kunt doen om je situatie niet erger te maken dan nodig. Voor mij betekent dit dat ik extra rustig en met aandacht leef. Ik ben altijd alert op mijn gezondheid en welzijn.
Als ik dat niet doe dan weet ik dat ik vroeg of laat de rekening gepresenteerd krijg. Geestelijk en/of lichamelijk. Zelfzorg is dus essentieel. Uiteindelijk heb je daar denk ik heel veel aan of je nu een pilletje slikt of niet.
Besten allen , bij mij begon het op 16 jarige leeftijd ,ik kan mijn nog goed herinneren dat ik in de bioscoop zat waar je nauwelijks je benen kon strekken . Toen begon dat onrustig gevoel bij mij ,ik ben toen opgestaan en naar buiten gaan. Nu ben ik 74 jaar en is het met het ouder worden steeds erger geworden. Het is een vreselijke ziekte waardoor je snachts tot smorgens 10 of 11 uur er last van hebt. Je tolt van de slaap maar het is onmogelijk om te gaan liggen.
Als ik in mijn werkzame leven het zo erg had kon ik daar mee niet meer werken . Ik hoop al jaren op een medicijn of iets dergelijks,maar tot heden is er niets gevonden. Waarschijnlijk komt dit door de te weinig aandacht van de medisch .
Ik hoop op nuttige reactie van andere lotgenoten. Gr R.Tersteege