Een lotgenote stelde de vraag wie er tijdens autorijden last had van rusteloze benen. Daar kwamen best wat reacties op. De meeste mensen met RLS hebben ’s nachts klachten. Sommigen hebben ook overdag onrustige benen als ze zitten. Dit kan heel lastig zijn als je bijvoorbeeld zittend werk doet of wanneer je moet reizen. Autorijden of in het vliegtuig zitten wordt dan al gauw een behoorlijke kwelling.
In dit blog ga ik nader op autorijden met RLS in. Ik geef aan hoe het voor mij is en bespreek wat lotgenoten erover zeggen. Tot slot zeg ik nog wat over medicatie bij autorijden.
Autorijden als bestuurder of als passagier
Toen ik de vraag van de lotgenote las, vroeg ik me af ze autorijden als bestuurder of als passagier bedoelde. Beide lijken me onaangenaam als je tijdens het zitten last hebt van rusteloze benen. Zelf heb ik geen rijbewijs. Ik zit ook niet vaak langdurig als passagier in de auto. Bij mij zijn de klachten bovendien meestal ’s nachts. Bij het zitten heb ik veel minder vaak last.
In de reacties van de lotgenoten lees ik dat sommige mensen strategisch hun medicatie slikken als ze weten dat ze die dag moeten autorijden. Niet iedereen slikt natuurlijk medicijnen. Ik kies er bijvoorbeeld vooralsnog voor om er niet aan te beginnen, omdat ik weet hoeveel nadelen eraan vastzitten. Ik noem maar de grote kans op augmentatie.
Het lijkt me dat je wel wat dingen kunt doen om het leed onderweg te verzachten. Vooraf zou je een extra wandelingetje kunnen maken of wat yoga kunnen doen. Beweging is gunstig bij RLS en het werkt ook nog eens ontspannend. Je zou ook bij langdurig autorijden onderweg wat vaker kunnen stoppen. Dan kun je even een rondje lopen en de benen strekken. Het kost je misschien iets meer tijd, maar dat is dan maar zo.
Medicatie
Als je medicatie slikt dan is het verstandig om goed de bijsluiter te lezen. Autorijden kan namelijk gevaarlijk zijn met medicatie. Ik lees bijvoorbeeld dat mensen die net beginnen met de dopamine agonist pramipexol de eerste dagen niet mogen autorijden. Bijwerkingen zijn namelijk onder andere vermoeidheid, duizeligheid, slaperigheid, verwardheid en flauwvallen. Dat zijn dingen die je tijdens autorijden niet wilt.
Mensen met de ziekte van Parkinson krijgen ook dopamine agonisten voorgeschreven, maar dan in een veel hogere dosis. Zij mogen vaak nooit meer autorijden. Als je al langere tijd een bepaalde medicatie slikt, is het misschien geen probleem om in de auto te stappen. Maar, nogmaals, lees goed de bijsluiter en overleg het met je arts.
Hallo,met auto rijden geen last,wel met lang stil zitten soms in een vliegtuig. Bioscoop of thuis.dan ff staan weer en alshet kan lopen.steun kousen helpen daar enigzins bij.bij.
Hallo,met auto rijden geen last,wel met lang stil zitten soms in een vliegtuig. Bioscoop of thuis.dan ff staan weer en alshet kan lopen.steun kousen helpen daar enigzins bij.q
Ook ik heb, na een tijdje gebruik, besloten om RLS zonder medicatie te accepteren voor wat het is. Ik heb mijn manieren gevonden om er mee om te gaan. Direct als ik mij ergens op focus zijn mijn klachten weg. Ik kan gaan zitten spelen op mijn keyboard, gaan zitten tekenen en het is weg. Zo zit ik regelmatig midden in de nacht de mooiste creaties te maken! Ik kan daar dan ook het positieve van inzien en geniet gewoon van mijn tijd. Soms maak ik dan natuurlijk wel te weinig uren slaap, maar ik heb gemerkt dat ik ook zonder slaap mijn dagtaken best een dagje kan uitvoeren. Vervolgens slaap ik de volgende nacht weer prima.
Stop ik te snel met de bezigheid om de aanval te onderbreken dan komt de aanval direct weer terug. In de avond passief voor de TV komt er vaak een aanval: dan ga ik vaak staan ‘marcheren’ voor TV (mooi meegenomen meteen nog even wat beweging) of pak ik mijn skippybal om op te zitten.
Zo kan ik het redden. Al snap ik best dat anderen wel naar medicatie grijpen; meer of langdurigere aanvallen hebben dan ik misschien.
Dank voor je reactie, Jacinta! Goed dat je je weg hebt gevonden om met je RLS om te gaan.